By Trygve W Nodeland (Own work)
W 2007r. rozpoczęła się sprawa P. F. p. Polsce dotycząca ustalenia kontaktów z dziećmi. W 2008r. sąd tymczasowo ustalił plan wizyt, do którego nie stosowała się matka dzieci i w tym samym czasie złożyła zawiadomienie w sprawie rzekomego wykorzystywania seksualnie dzieci przez skarżącego. Postępowanie karne zostało umorzone z powodu braku dowodów. Sąd jeszcze kilkakrotnie zmieniał plan widzeń P. F. z dziećmi. Właściwe władze krajowe podejmowały przewidziane prawem środki egzekucyjne, m. in. nakładając na matkę dzieci, zgodnie z wnioskiem P.F., kary pieniężne, gdyż matka dzieci nie respektowała orzeczeń sądowych regulujących kwestię kontaktów P. F. z dziećmi. Konflikt pomiędzy rodzicami dzieci w szczególny sposób utrudniał władzom krajowym podejmowanie skutecznych działań w celu zapewnienia P. F. kontaktów z dziećmi.
Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu w wyroku z dnia 16 września 2014 r. stwierdził, iż Polska nie naruszyła art. 8 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności w sprawie ze skargi P. F., który zarzucał, iż władze krajowe nie respektowały jego prawa do poszanowaniu życia rodzinnego i prywatnego dopuszczając się rzekomo nieprawidłowości, gdyż nie zapewniły mu skutecznie kontaktów z jego dziećmi pomimo rozstrzygającego w tej sprawie orzeczenia sądu krajowego.
A.N