Umowa polsko – australijska o zabezpieczeniu społecznym, ma na celu zagwarantowanie ochrony uprawnień w dziedzinie zabezpieczenia społecznego osobom, które w okresie aktywności zawodowej podejmowały zatrudnienie bądź prowadziły działalność na własny rachunek (także rolniczą) na terytoriach obydwu Państw-Stron Umowy, a także ochrony uprawnień członków ich rodzin i innych uprawnionych, o ile wywodzą swoje uprawnienia z ubezpieczenia tych osób. Umowa ta odpowiada międzynarodowym standardom w zakresie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego i opiera się na następujących zasadach:
- Zasadzie równego traktowania – Polega ona na tym, że przy stosowaniu przepisów prawnych jednego z Państw-Stron Umowy obywatele drugiego Państwa są traktowani na równi z jego obywatelami.
- Zasadzie jedności stosowanego ustawodawstwa – Oznacza to, że osoby objęte zakresem podmiotowym Umowy podlegają wyłącznie ustawodawstwu tylko jednego Państwa, przy czym Umowa wskazuje, które ustawodawstwo jest właściwe.
- Zasadzie zachowania praw nabytych – Oznacza to, że świadczenia pieniężne, do których prawo przysługuje na podstawie przepisów prawnych jednego z Państw-Stron Umowy, nie mogą ulec zmniejszeniu, wstrzymaniu, zmianie, zawieszeniu lub uchyleniu z powodu zamieszkania przez osobę uprawnioną na terytorium drugiego z tych Państw.
- Zasadzie sumowania okresów ubezpieczenia – W celu nabycia, zachowania lub przywrócenia prawa do świadczeń emerytalno – rentowych, okresy ubezpieczenia przebyte na mocy przepisów prawnych obu Państw-Stron Umowy są sumowane w zakresie niezbędnym, pod warunkiem, że okresy te się nie pokrywają.
K.G