Henri Dunant (ur. 1828, zm. 1910)- szwajcarski kupiec, orędownik praw jeńców wojennych, pierwszy w historii laureat Pokojowej Nagrody Nobla, którą otrzymał w 1901 roku (razem z Francuzem F. Passy). 24 czerwca 1859 r., przejeżdżając obok włoskiego Solferino, natknął się na pobojowisko po bitwie stoczonej pomiędzy połączonymi siłami francusko-piemonckimi, a armią austriacką. Oprócz 40 tys. zabitych, których ciał nikt nie zbierał z pola bitwy, zastał wielu umierających w cierpieniach żołnierzy.
Wobec bezradności służb medycznych, zorganizował pomoc złożoną z miejscowych mieszkańców. Jest autorem książki pt. ,,Wspomnienie Solferino”, stanowiącej apel do sumień społeczeństw Europy. Zaproponował w niej powołanie we wszystkich krajach stowarzyszeń, które niosłyby pomoc rannym na polach walki i zapewnienie im bezpieczeństwa, poprzez zastosowanie wyróżniającego znaku, uznawanego przez wszystkie strony konfliktu i zapewniającego neutralność.
Z jego inicjatywy została zwołana międzynarodowa konferencja, w której wzięło udział 14 delegacji państw europejskich oraz obserwatorzy. Większość pomysłów Dunanta została przyjęta, m.in. powołanie narodowych komitetów pomocy rannym, ochrona personelu medycznego podczas działań wojennych, i wspólny znak ochronny w postaci czerwonego krzyża na białym tle. Dzień przyjęcia tych rezolucji (29 października 1863 r.) jest oficjalnie uznawany za dzień powstania Czerwonego Krzyża.
M.B.