Nowelizacja ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2015 r. poz. 1639) wprowadziła instytucję utworów osieroconych (z ang. orphan works) i dozwolonego użytku tego rodzaju utworów (art. 355 – art. 359 ustawy). W ten sposób dokonano implementacji do krajowego prawa dyrektywy nr 2012/28/UE w sprawie niektórych dozwolonych sposobów korzystania z utworów osieroconych. Regulacja ta ma na celu ułatwienie digitalizacji i rozpowszechniania utworów, w zakresie których podmioty uprawnione nie są znane lub nawet jeśli są znane, których odnalezienie nie jest możliwe. W praktyce problem dzieł tego rodzaju jest dość znaczny. Szacuje się, że w skali europejskiej ok. 3 mln książek może mieć ten status, co stanowi ok. 13 proc. publikacji książkowych podlegających ochronie. Dodatkowo w zbiorach samej tylko Filmoteki Narodowej znajduje się ok. 300 filmów będących dziełami osieroconymi.Czy niedbałość spadkobierców i ich opieszałość ma wpływać na dostępność danych dzieł kultury?
P.SZ