Zasada Uti Possidetis wywodzi się z rzymskiego ius ciuile. Jest to zasada prawa, wedle której strony konfliktu godzą się na jego zakończenie z zachowaniem aktualnego w danym momencie stanu posiadania. Miała ona swoje zastosowanie przede wszystkim w sprawach dotyczących obszarów kolonialnych. Stosowano ją również podczas konwersji granic byłych państw kolonialnych, planowano również zastosować ją w przypadku rozpadu Jugosławii. Obowiązywała przede wszystkim w planowaniu podziału państw Afryki oraz Ameryki Łacińskiej.
Wiele osobistości zajmujących się prawem międzynarodowym debatowało, czy należy ją również przeszczepić na grunt europejski. M. Shaw podkreślił, że zasada ta może zapobiec możliwym walkom bratobójczym i miałaby szansę przyjąć się w razie konfliktów na terenie kontynentu europejskiego. P. Radan uważa natomiast, że nie może mieć ona zastosowania poza obszarami kolonialnymi i nie powinna być stosowana przez Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości jako zasada prawa międzynarodowego. Podobnie uważają m.in Corić oraz Ratner. Do dziś zasada ta budzi wiele kontrowersji a jej wcielenie do zasad prawa międzynarodowego budzi sprzeciw wielu doktorów tejże nauki.
~B.Z