By Trygve W Nodeland (Own work)
Dnia 15.04.2014 roku Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu stwierdził, iż nie doszło do naruszenia art. 8 Konwencji w sprawie Krasicki przeciwko Polsce (nr 17254/11). Sprawa dotyczy skargi Pana Artura Krasickiego na władze polskie, którym zarzucił on nieskuteczną egzekucję swojego uprawnienia do kontaktów z dziećmi – dwojgiem synów, urodzonych w styczniu 1999 roku i grudniu 2000 roku. Skarżący nigdy nie mieszkał wspólnie z dziećmi i ich matką, ale aż do 2005 roku, nie miał problemów w kontaktach z dziećmi.
Skarżący zwrócił się do sądu o prawne uregulowanie terminów i częstotliwości spotkań z synami. Sąd wydał takie postanowienie, lecz było ono regularnie lekceważone przez matkę dzieci. W egzekucję sądowego uregulowania kontaktów skarżącego z dziećmi zostało zaangażowanych szereg instytucji państwowych: sąd kilkukrotnie ukarał matkę grzywnami, dzieciom wyznaczono kuratora, wizytom skarżącego w domu dzieci towarzyszyli kurator i policja, w sprawę zaangażowane zostały także szkoły dzieci. Bezskutecznie – matka nie wpuszczała nikogo do domu i nie pozwalała na kontakty z ojcem.
Trybunał potwierdził, iż obowiązki władz krajowych w zakresie podejmowania działań zmierzających do ułatwienia prawa do kontaktów z dzieckiem nie mają charakteru absolutnego. W takim wypadku, zawsze należy rozważyć, czy władze krajowe podjęły w tym celu wszystkie niezbędne kroki, których można rozsądnie od nich wymagać w okolicznościach danej sprawy. Innym istotnym czynnikiem, który należy rozważyć w postępowaniach dotyczących dzieci jest upływ czasu, gdyż zawsze należy liczyć się z ryzykiem, iż proceduralne opóźnienia mogą wpływać na przedmiot postępowania sądowego i że procedura podejmowania decyzji powinna zawierać gwarancje praw rodzicielskich. Postępowanie egzekucyjne nie było dotknięte zwłoką.
Zdaniem Trybunału te środki podjęte przez polskie władze były racjonalne i odpowiednie, a to, czy można było zrobić coś więcej, inaczej lub lepiej – należy tak naprawdę do marginesu uznania przysługującego państwu, a nie do decyzji Trybunału. Być może władze mogły podjąć „ostrzejsze” działania w tej sprawie – lecz Trybunał wskazał, iż „rozumie ich niechęć” ku temu. Jakkolwiek utrata kontaktów skarżącego z dziećmi stała się faktem, to nie można odpowiedzialności za ten fakt przypisać braku staranności po stronie władz polskich. Naruszenia art. 8 Konwencji nie było.
K.S
Podczas 69 sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ swój raport na temat przestrzegania praw człowieka na Białorusi przedstawił specjalny wysłannik Organizacji do tego państwa Miklos Haraszti. Od momentu objęcia swojego stanowiska w 2012 r. „uważnie obserwuje sytuację na kraju”.