Baruch Spinoza (1632-1677), filozof pochodzenia żydowskiego, który osiadł w Niderlandach. Za największe dzieło Spinozy uważa się Etykę sposobem geometrycznym wyłożoną, przedstawił tam swoje poglądy, na które wyraźny wpływ mieli kabaliści.
W swoich dziełach czerpał między innymi z Kartezjusza, naśladował koncepcję racjonalności, nie uznał jednak kartezjańskiego podziału rzeczywistości na ducha i świat.
Chciał stworzyć system monoteistyczny, w którym jedna substancja zostałaby przyjęta jako Bóg, uznając, że świat nie może istnieć bez niego. Był to pogląd, który utożsamiał Boga i przyrodę czyli tzw. panteizm, za co Spinoza został wykluczony z synagogi.
Spinoza uważał, że Bóg ma nieskończenie wiele atrybutów, ale tylko dwa są przez człowieka poznawalne – materia oraz myślenie.
Spinoza był zwolennikiem radykalnego determinizmu, co wiązało się z tym, że traktował świat jako mechanizm. Koncepcja ta rzutowała na kwestie etyczne: Spinoza, podobnie jak stoicy, utrzymywał, że działanie dobre etycznie musi być zgodne z naturą.
Samuel Pufendorf (1632-1694), niemiecki historyk oraz teoretyk prawa. W 1662 roku mianowany profesorem na jednym z niemieckich uniwersytetów.
Uważa się go za jednego z twórców prawa międzynarodowego i teorii prawa natury. Wprowadził również do terminologii naukowej słowo „kultura”, które odnosiło się do wynalazków wprowadzonych przez człowieka. Miał on również swój wpływ na propagowanie idei równości państw.
~BZ