Thurgood Marshall urodził się 2 lipca 1908 r. W Baltimore, Maryland. Jego ojciec, William Marshall, wnuk niewolnika, pracował jako steward. Jego matka, Norma, była nauczycielką w przedszkolu. Jednym z ulubionych zajęć Williama Marshalla było wysłuchanie spraw w miejscowym sądzie przed powrotem do domu, a następnie omówienie argumentów prawników z jego synami. Wszystko to wpłynęło na wybór przyszłego zawodu przez jego syna.
Po ukończeniu z wyróżnieniem Uniwersytetu Lincoln w 1930 r. Marshall Jr. złożył wniosek na University of Maryland w celu uzyskania prawa. Chociaż ukończył dobrze, Marshall został odrzucony z powodu swojej rasy. Osobiste doświadczenia Ego z dyskryminacją w edukacji wywarły trwałe wrażenie na Marshallu i ostatecznie pomogły określić przyszłość jego kariery.
Zamiast Maryland Marshall rozpoczął naukę w szkole prawniczej w Waszyngtonie. Dziekan wydziału, w którym studiował Marshall, był wówczas przełomowym orędownikiem praw obywatelskich Charlesem Houstonem. Chłopiec szybko przeszedł pod opiekę Houston, znanej dyscypliny i niezwykle wymagającego profesora.
Po ukończeniu szkoły prawniczej Marshall próbował założyć własną praktykę w Baltimore, ale bez doświadczenia nie mógł zostać zapamiętany w żadnych ważnych sprawach. Później, w 1936 roku, Marshall przeprowadził się do Nowego Jorku, aby pracować w pełnym wymiarze czasu jako doradca prawny NAACP (National Association for Advancement of Coloured People).
W następnych dziesięcioleciach Marshall wygrał w wielu procesach, w których zlikwidowano wiele form rasizmu i zapewniono prawa czarnej ludności. W ten sposób inspirując ruch na rzecz praw obywatelskich w całym kraju.
Pierwsze zwycięstwo Marshalla w Sądzie Najwyższym miało miejsce w Florida Chamber (1940), gdzie skutecznie bronił czterech czarnych mężczyzn skazanych za morderstwo na podstawie zeznań dokonanych przez policję. Drugie przełomowe zwycięstwo miało miejsce w 1944 r., W „sprawie Smitha”, w której Sąd Najwyższy uchylił użycie Partii Demokratycznej tylko do białych wyborów podstawowych swoich kandydatów w różnych stanach południowych.
Ponadto, w sprawie Patton przeciwko Mississippi (1947), Sąd Najwyższy zgodził się z argumentem Marshalla, że procesy ławy przysięgłych, z których systematycznie wykluczani są Afroamerykanie, nie mogą zostać skazane na nie-czarnych oskarżonych (przedstawiciele stron w amerykańskim systemie prawnym mogą wykluczyć niektóre osoby od jury).
W sprawie Shelley przeciwko Kremer (1948) Marshall przekonał Sąd Najwyższy, że sądy stanowe na mocy Konstytucji nie mogą sprzeciwić się sprzedaży nieruchomości Czarnym, nawet jeśli umowa zawiera ograniczenie odsprzedaży przez rasę. Takie kontrakty były taktykami prawnymi, często stosowanymi w celu uniemożliwienia właścicielom domów sprzedaży ich własności Murzynom i innym mniejszościom.
Jednak najbardziej znanym przypadkiem był proces edukacji w USA („Brown przeciwko Komisji ds. Edukacji”). 17 maja 1954 r. Sąd Najwyższy jednomyślnie orzekł, że „podział instytucji edukacyjnych jest z natury nierówny”, a zatem segregacja rasowa szkół publicznych naruszyła przepisy dotyczące równej ochrony (14. poprawka do konstytucji). Jednocześnie wykonanie decyzji sądu okazało się nierówne i bardzo powolne. Jednak zwycięstwo zainspirowało ruch na rzecz praw obywatelskich, który rozwinął się w ciągu następnej dekady.
Jednocześnie skrzynie wygrane przez Marshalla uczyniły z niego jednego z najbardziej udanych i znanych prawników w Ameryce. W związku z tym został mianowany sędzią Sądu Apelacyjnego, a następnie sędzią Sądu Najwyższego USA, gdzie przebywał do 1991 roku.
Tergud Marshall przeszedł do historii jako pryncypialny i wytrwały wojownik o wolności obywatelskie.
S.S T. D Y.S M.H