„Ojciec prawa międzynarodowego”. Huig de Groot (Groot, Grocjusz) (1583-1645)
Grocjusz był pierwszym badaczem prawa międzynarodowego i autorem systematycznego i kompletnego traktatu z nim związanego.
Od najmłodszych lat był wybitnym uczniem, mając 11 lat rozpoczął studia prawnicze, mając 15 lat uzyskał tytuł doktora praw w Orleanie.
Mając 17 lat anonimowo opublikował niewielki traktat Mare liberum, związany z wolnością i niezawłaszczalnością morza, co w tym czasie odbiegało od ugruntowanych poglądów. Grotius został skazany na dożywotnie więzienie, ponieważ uwikłał się w spór religijny, zbiegł z niego i wydostał się do Francji, gdzie spędził 10 lat.
W kolejnym dziele De Iure Belli ac Pacis, zajmuje się prawem wojny i warunkami wojny sprawiedliwej, przyczynami wojny oraz wątkiem prawa prywatnego. Inną cenioną pracą jest De Indis, która odnosi się do wojny Niderlandów z Portugalią i Hiszpanią. Traktat ten, wykraczał daleko poza granice sporu i analizował przyczyny słusznej wojny. Prace O prawie łupów oraz O wolności morza, były kontynuacją jego początkowych dzieł i przyczyniły się do rozwoju prawa narodów,
Większość publikacji nie wyszło z drukarni za życia Grocjusza, a za renesans jego idei uznaje się pierwszą połowę XX wieku.
K.P.& A.S.